Alle dingen die ik nu heb samengevat in die audio dagboeken en in het woordweb zijn losse hersenspinsels die langs elkaar zweven en af en toe tegen elkaar aanbotsen, zonder in gesprek met elkaar te gaan. Dit zorgt ervoor dat ik niet veel duidelijkheid krijg over welke kant ik op wil. in he gesprek met Annegret kwamen er een paar dingen naar boven:
- als kunstenaar maak je een werk waar niemand om vraagt. je levert het op en geeft de mogelijkheid voor het publiek om daar op te reageren. Als je doel is om je te uiten, dan is je missie geslaagd wanneer je dat heb gedaan. Als je doel is om iets in de wereld te veranderen, dan is je missie geslaagd als daar iets aan gedaan is. de rol van het publiek ligt in verband met het doel van je werk.
- Als een kunstenaar een specifiek handschrift heeft, zoals een specialiteit als schilderen, dan word er van de bekendheid die je heb verworven als schilder vertaalt naar verwachtingen vanuit je fans. Dit geeft restricties op de manier hoe je je werk maakt als kunstenaar. Als je dit openlaat en juist niet vast zet aan een specifiek handschrift, zal je die verwachtingen ook niet hebben en dit geeft je meer vrijheid als kunstenaar om te doen waar je zelf gelukkig van wordt.
- Ook ik heb een overkoepeld thema. Ik maak werk wat voor mijzelf een aantal dingen duidelijk op een rijtje zet. Hoe ik dit visualiseer kan voor de kijker juist verademend en verhelderend werken. Dan komt wel weer je doel van het werk naar boven. Is het de bedoeling dat mensen inzicht krijgen op hun eigen gevoelens en emoties of dat ik dat zelf krijg?
- Je bent je eigen leider. Je maakt je eigen afspraken en je creëert je eigen universum. jij bepaald de inhoud, het kader, de context en de vormgeving. De bezoeker of kijker ziet dat universum van uit zijn persoonlijke blik. Je kan je wel in iemand schoenen zetten, maar je kan jezelf niet in iemands realiteit zetten. Die realiteit is gemaakt door de ervaringen en herinneringen en associaties die individueel opgebouwd zijn en nooit 100% overeenkomen met een ander.
- DE OMNIPRAKTOR; als omnipraktor ben ik op zoek naar een definitie van mijn kunstenaarschap. Die is fluïde en blijft waarschijnlijk fluïde. Ik wil het wel proberen te vatten, maar het sijpelt telkens door de spleten van mijn handen, alsof het een soort slecht ontworpen zeef is.
- termen als multidiscipinair, transdisciplinair en omnipraktor zijn kaders waar je buiten kan vallen. Je kan het gebruiken als indicator of om verheldering te scheppen in je werkzaamheden, maar laat je er niet door kaderen of beperken.
Uiteindelijk komt er nu een soort landkaart van gedachtes, waarbij het kader gebaseerd word op de vorm. Het werk is een verdieping in het thema wat er tot nu toe is ontstaan in de zoektocht naar mezelf. Ik maak het werk vanuit een visuele gedachtengang die voor mij vergelijkbaar is met hoe ik mijn gedachtes in woord vorm. Mijn vormen die ik associatief vind bij de gedachtes die ik in one liners ga omvatten hoeven niet voor iedereen dezelfde emoties en gedachten op te roepen. Dat is de pracht van mijn auteurschap. Het doel van het werk is om inzicht te geven aan de chaos in mijn hoofd en mezelf een plek te nestelen vanuit welk perspectief op kunstenaar als beroep bekijk.
suzegiesbergen1998.wordpress.com 
You must be logged in to post a comment.