Dit semester heb ik mezelf op meerdere manieren uitgedaagd. Om te beginnen bij de eerste opdracht, waarbij we begonnen met een brainstorm over het thema tijd. Mijn werkproces is vaak het zelfde, waarbij ik mezelf vastzet bij het eerste idee die ik heb en vaak niet goed nadenk over de achterliggende gedachte en het concept. Dit keer heb ik mezelf gedwongen om te beginnen met een materiaal onderzoek aan de hand van “vergaan”. Ik heb proefjes gemaakt met meerdere materialen, waar door ik me heb laten verassen en uiteindelijk heb gekozen voor roestend materiaal.
Voor de vorm heb ik voornamelijk nagedacht over praktische vormen. Ik wou namelijk in eerste instantie bleek over de sculptuur laten glijden, waarbij er een performance plaats kan vinden. Dit is echter uiteindelijk niet gebeurd en in die zin was de vorm verwaarloosbaar binnen het concept. Ik heb ook gekozen voor stroken metaalplaten, om ervoor te zorgen dat ik voor mijn eerste keer lassen (ook een uitdaging) me het niet te moeilijk maak. Het lassen ging erg goed en de vorm kwam snel tot stand.
Toen we gingen afsluiten en reflecteren dacht ik na over hoe ik mijn tweede werk kon koppelen aan het metaal werk en kwam ik tot de conclusie dat ik hierbij de vorm juist goed kon gebruiken. Het plan was om een vormcontrast te maken door ipv geometrische, open vormen organische en gesloten n vormen te gebruiken. Ik wou het model kleien gebruiken om deze beeldaspecten werkelijkheid te maken, maar dat ging helaas niet door. Ik ben toen op zoek gegaan naar een nieuwe invulling en ben weer gestart met een materiaalkeuze: stof. Ik wou kijken of ik een diy stofverharder kon maken van suiker, wat gelukt is. Vloeibare stof stilzetten is een contrast met het snelle wegroesten van het metaal. Ik ben naar mallen gaan zoeken in huis om de beeldende aspecten die ik hiervoor bedacht had tot uitwerking te brengen en vond een ronde ijzeren schaal. Ik ben toen als een gekkie gaan produceren en eindigde met een stuk of 10 “kwallen”.
Toen ik weer een stapje achter uit deed zag ik dat de twee werken niet uitgesproken over mijn concept van vergaan gingen. Het metaalwerk was (nog) niet verroest en de witte bollen waren naar het oog alleen een verzameling kwallen of spookjes. Ik wist dat ik een tekst moest gaan schrijven om tot een verduidelijking te komen voor de kijker.
Het metaalwerk is thuis en heb ik 2 weken in de tuin in de regen laten staan. Het is sporadisch verroest en oogt erg mooi naar mijn mening. Een goede documentatie moet ik echter nog maken en hoopte dit te doen in een vervallen schuur, maar de eigenaar heeft mij geen toestemming gegeven. Om het me niet te moeilijk te maken en ik op het moment erg gestrest ben in mijn koppie, heb ik besloten om de werken thuis buiten te fotograferen. Deze foto’s komen nog.
Terug kijkend op het afgelopen halfjaar heb ik binnen mijn werkproces geëxperimenteerd. Een materiaal onderzoek en concept van te voren zijn nieuw voor mij en ik vond het prettiger werken dan ik had verwacht. Ik merkte dat ik met het tweede werk mezelf er weer te snel in heb gegooid en zie nu dat ik daar wat doordachter over na had kunnen denken. Ik heb ook leren lassen, wat erg leuk en handig is voor in de toekomst. Verder was er natuurlijk de uitdaging om vanuit huis 3dimensionaal werk te maken, wat mij betreft redelijk makkelijk en leuk was. Huisgenoten vroegen me regelmatig waar ik mee bezig was en ik kon met hun over het werk discussiëren (ookal werd het niet altijd begrepen). De enige uitdaging die ik hierin vond was opslag. Mijn moeder heeft nu al drie keer gevraagd waneer ik mijn bureau op ga ruimen en of die kwallen al niet weg kunnen, of dat dat metalen ding niet naar de opslag kan. Maar gelukkig kan ik nee op zeggen en kan het nog even blijven staan.
You must be logged in to post a comment.